In dit onderzoek hebben we video-opnames van gesprekken tussen een therapeut en een jongere geanalyseerd volgens met de kwalitatieve onderzoeksmethode conversatieanalyse (CA). In het artikel beschrijven we een gespreksstructuur waarin door de cliënt gerapporteerd gedrag positief wordt geëvalueerd.
De analyse richt zich op de manier waarop de therapeut gerapporteerd gedrag dat therapeutische vooruitgang impliceert positief evalueert. Ten eerste beschrijven wede verschillende onderdelen van dit ‘evaluatieproject’: discourse marker (bijv. “oke”), compliment (bijv. “wat knap van jou”), en toelichting (bijv. “want je voelde je erg rot” of “dus je hebt je vaardigheden ingezet”). Ten tweede laten we zien dat de therapeut en de cliënt zich interactioneel oriënteren op deze gespreksstructuur, zowel op de structuur als geheel als op de combinatie van de afzonderlijke onderdelen. Het lijkt erop dat deze manier van positieve evaluatie wordt ingezet om een specifiek doel van dit type interactie te bereiken, namelijk het bekrachtigen van therapeutisch gewenst gedrag. Op de lange termijn kan het bekrachtigen van positief gedrag overgaan in het bestendigen van dit gedrag in het dagelijks leven van de cliënt.