‘It takes a village to raise a child’. Een uitdrukking die goed weergeeft dat het grootbrengen van kinderen een complexe aangelegenheid is. Kinderen krijgen en opvoeden is overal aan de orde van de dag. Wij als ouders doen dat vaak zelf en alleen.
Veilig opgroeien van kinderen is een belangrijk thema bij de overheid en professionele organisaties en daar wordt op allerlei manieren prioriteit aan gegeven. Maar ‘gewoon’ praten over het grootbrengen van kinderen en de relatie met veiligheid doen we niet heel vaak. Het is ongebruikelijk en misschien wel taboe om te praten over de kwetsbaarheid en complexiteit van opvoeden en de dingen die daarin misgaan. Het gezegde luidt niet zomaar dat kinderen een stevig netwerk of zelfs een stevige samenleving nodig hebben om veilig op te groeien. Er is een behoorlijke ‘village’ voor nodig om dat allemaal een beetje voorspoedig te laten verlopen. De vraag die bij ons opkwam was: als we veilig opgroeien zo belangrijk vinden in Nederland, zou het niet goed zijn om het gesprek over het grootbrengen van kinderen en wat daarvoor nodig is vanuit ouders en vanuit de samenleving veel meer prioriteit te geven?
Wie zijn wij?
Vanuit de academische werkplaats C4Youth houden we ons bezig met onderwerpen die spelen in het sociaal domein (https://c4youth.nl) . De onderwerpen gaan over opgroeien, jeugdhulp en preventie. We doen dat door middel van onderzoek, maar ook door op verschillende manieren het gesprek aan te gaan met ouders, jongeren en kinderen over de dingen die hen bezighouden.
Meinoud Sportel is filmmaker en maakt vooral informatieve films (www.meinoudsportel.nl). Zo maakte hij eerder een film met in de hoofdrol mensen die leven in armoede.
Mirjam Wijnja, projectleider bij C4Youth, houdt zich bezig met het betrekken van ouders, jongeren en kinderen bij de projecten van C4Youth. ‘Door open en nieuwsgierig te praten met ouders, jongeren en kinderen, leren we heel veel over wat wel en niet werkt. Op die manier kunnen we gemeenten en professionals adviseren en kunnen verhalen en ervaringen gebruikt worden om de dingen die professionals doen te verbeteren.’
Wat zijn we van plan?
We gaan in een film op zoek naar de verhalen vanuit het perspectief van ouders. Ouders die in een situatie terecht kwamen waarin ze hun kinderen niet de veiligheid konden bieden die ze nodig hadden. Open en nieuwsgierig. Op zoek naar het antwoord op de vraag: Wat is ouderschap eigenlijk? Wat zijn daar de schaduwkanten van?
We vragen deelnemers op een persoonlijk en pijnlijk onderwerp zich kwetsbaar op te stellen door in een film hun verhaal te doen. Belangrijk in het hele proces is dat de hoofdpersonen zich veilig voelen en controle houden over hun bijdrage. Het betekent dat we vooraf uitgebreid de tijd nemen om kennis te maken, te vertellen wat onze insteek is, de ruimte te geven aan ouders om te vertellen en om vragen te stellen. En ouders morgen er op elk moment voor kiezen om toch niet mee te doen. We willen de film maken samen met de mensen die hun verhaal doen. Dat betekent dat de ouder tot en met de montage zeggenschap houdt over wat er van zijn/haar verhaal in de film komt.
Voor wie maken we de film?
Het doel van de film is om het te gebruiken om met professionals en ouders in gesprek te gaan over de schaduwkanten van ouderschap. Wat kunnen we leren van deze verhalen? Wat is de boodschap die deze ouders hebben voor professionals? Wat kunnen zij leren van deze verhalen? Wat zouden zij anders moeten doen? Of wat moeten ze vooral blijven doen?
Maar het is ook mooi als we er als maatschappij iets van kunnen leren. Wij zijn met elkaar ‘de village’. Wat is de les voor ons allemaal? Kunnen we via deze film het gesprek over dit onderwerp voeren en aanknopingspunten vinden die ons allemaal helpen om solidair te zijn, naar elkaar om te zien en elkaar verder te helpen?
Kent u ouders die mee zouden kunnen en willen werken? We horen het heel graag. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen met ons.
Per mail: m.wijnja@umcg.nl of telefonisch 0652766827